|
Numery
archiwalne
Numer
1-2-1969
Numer 3-4-1969
Numer 1-2-1970
Numer 3-4-1970
Numer 1-2-1971
Numer 3-4-1971
Numer 1-2-1972
Numer 3-1972
Numer 4-1972
Numer 1-2-3-1973
Numer 4- 1973
Numer 1-1974
Numer 2-1974 Numer 3-4-1974
Numer 1-2-1975
Numer 3-4-1975
Numer 1-2-1976
Numer 3-4-1976
Numer 1-2-1977
Numer 3-4-1977
Numer 1-4-1978
Numer 1-2-1979 Numer
3-4-1979
Numer 1-4- 1980/81
|
Balneologia Polska Tom XLIII zeszyt 3-4/2001
1.
Patogeneza choroby zwyrodnieniowej stawów - nowe metody leczenia i miejsce
fizykoterapii.
W.Samborski
Streszczenie
Choroba zwyrodnieniowa stawów (chzs) obejmuje heterogenną grupę jednostek,
których istota jest stopniowa degeneracja chrząstki stawowej rozpoznawana
na podstawie określonych objawów klinicznych. Czynnik sprawczy odpowiedzialny
za procesy patofizjologiczne w chzs nie został dotychczas zidentyfikowany.
Wiadomo jednak ,że postęp zmian zwyrodnieniowych jest związany z epizodami
procesu zapalnego toczącymi się w stawie. Czynnikami dominującymi odpowiedzialnymi
za jego aktywność są produkowane przez chondrocyty i synowiocyty prozapalne,
głównie IL -1 i czynnik nekrotyzujący guzy TNF-a. Coraz więcej dowodów
świadczy o wpływie uwarunkowań genetycznych na naturalny przebieg chzs.
Zmiany w obrębie genów mogą być odpowiedzialne za defekty, na przykład,
struktury kolagenu czy zaburzenia metabolizmu chrząstki i kości. Mogą
też wpływać na istniejące już czynniki ryzyka , takie jak otyłość. Perspektywy
terapii chzs dotyczą rozwoju różnych technik inżynierii tkankowej, na
przykład autologicznego przeszczepu chondrocytów. Jednakże wysokie koszty
ograniczają dostępność tych metod, dlatego wciąż podstawowym rodzajem
terapii chzs pozostaje kojarzenie metod farmakologicznych i niefarmakologicznych.
Wśród tych ostatnich za najskuteczniejsze uważa się metody fizykalne
i rehabilitację. Ich podstawowym celem jest zapobieganie dysfunkcji
stawów, zmniejszenie natężenia bólu i napięcia mięśni oraz poprawa sprawności.
Fizykoterapia jest podstawową metodą poprawiającą jakość życia chorych,
pozwalającą jednocześnie uniknąć objawów ubocznych, które niesie ze
sobą przewlekła farmakoterapia.
2.
Osteoporoza -2001. Nowe fakty, nowe znaki zapytania.
Piotr Głuszko
Streszczenie.
Nowe wytyczne strategii diagnostyki i terapii osteoporozy, jakie stały
się ostatnio przedmiotem dyskusji o międzynarodowym zasięgu, weryfikują
dotychczasową praktykę kliniczną w tej dziedzinie , albowiem wzrastająca
liczba osteoporotycznych złamań w starzejących się populacjach staje
się poważnym problemem ekonomicznym i społecznym. Okazuje się, że postęp
w dziedzinie technik diagnostycznych i badań klinicznych w zakresie
osteoporozy niesie za sobą wiele wątpliwości związanych z przydatnością
technik określających gęstość mineralną kośćca (BMD) w przewidywaniu
złamań i w sposobach interpretacji badań. Zwraca się przede wszystkim
uwagę na rolę czynników niezależnych od BMD, zwłaszcza takich jak :
wskaźnik masy ciała, rodzinne występowanie złamań, zaburzenia neurologiczne
i wiele innych. Wszystkie one powinny być uwzględniane przy określaniu
bezwzględnego ryzyka złamań stanowiąc podstawę do dalszych decyzji terapeutycznych.
Weryfikacji ulegają także dotychczasowe sposoby leczenia albowiem za
przydatne należy uznać te, które w dużym randomizowanych badaniach klinicznych
wykazały zdolność do redukowania liczby złamań. W niniejszej pracy omawiamy
niektóre aspekty kliniczne wybranych metod leczenia farmakologicznego
, których skuteczność potwierdzono zgodnie z zasadami ' medycyny opartej
na dowodach naukowych".
2.
" Zachowanie się fal elektroencefalograficznych Alfa i Theta po
zastosowaniu wolnozmiennych pól magnetycznych"
S.Maria , B.Pacyna
Streszczenie.
Zbadano zależność miedzy subiektywnym odczuciem odprężenia a zmieniającymi
się wartościami amplitud fal elektroencefalograficznych alfa i theta
mierzonych systemem ProComp+/BioGraph V2 działającymi w systemie biofeedbacku.
Zbadano 88 kobiet w wieku 20-25 lat z podziałem na dwie grupy: sugestywne
i z brakiem takiej sugestywności. Badania elektroencefalograficzne przeprowadzono
trzykrotnie: przed ekspozycją na wolnozmienne pola magnetyczne , po
wyzwoleniu efektu palcebo po ekspozycji tych pól. W dokonanej analizie
porównawczej wykazano, że wartości badanych fal zmieniały się w zależności
od stopnia odprężenia organizmu ludzkiego. W pełnym odczuciu relaksu
po 12-minutowej ekspozycji zmiennych pól magnetycznych generowanych
przez Viofor JPS wyraźnie zwiększyły się wartości amplitud fal alfa
i zmniejszyły się wartości fal theta, co oznacza, ze bez szczególnego
wyzwalania motywacji pacjentów można było uzyskać u nich fizjologiczną
odpowiedź organizmu charakterystyczną dla stanu relaksacyjnego. Ponadto
wykazano, że efekt placebo nie wpływa na wartości badanych amplitud,
co oznacza, że działanie pulsujących pól magnetycznych nie jest rezultatem
oddźwiękowości psychicznej. Uzyskane zachęcające rezultaty badań elektroencefalograficznych
wydają się być ważną przesłanką nowelizacji metod stosowanych w psychoterapii
mało sugestywnych osób. Magnetostymulacja może stanowić dla nich metodę
z wyboru, tym bardziej , że zalicza się ja do metod nieinwazyjnych powszechnie
stosowanych w medycynie. Uzasadnienie merytoryczne cytowanych rezultatów
wymaga jednak badań interdyscyplinarnych na większych subpopulacjach.
3.
Prognostyczne znaczenie odruchu strzemiączkowego w obwodowym porażeniu
nerwu twarzowego.
J.
Czernicki, J. Krukowska, P. Zalewski, P. Piętkiewicz, W. Konopka
Streszczenie
Porażenie nerwu twarzowego stanowi ważne zagadnienie kliniczne i społeczne
ze względu na częste występowanie i spowodowane tym widoczne dla otoczenia
zaburzenia symetrii twarzy. Obraz kliniczny porażenia nerwu twarzowego,
niezależnie od przyczyny, która go wywołała, obejmuje wiele objawów
zależnych od stopnia i miejsca uszkodzenia nerwu. W ocenie miejsca uszkodzenia
nerwu na szczególna uwagę zasługuje badanie odruchu mięśnia strzemiączkowego.
Pozwala ono na obiektywną ocenę uszkodzenia nerwu twarzowego i cofania
się niewładu tego nerwu oraz decyduje o planowaniu leczenia. Badanie
to ma również znaczenie prognostyczne- powrót odruchu strzemiączkowego
jest zapowiedzią powrotu funkcji uszkodzonego nerwu.
4.
Terapia fotodynamiczna z zastosowaniem preparatu photofrin ® 75w leczeniu
brodowawczakowości tchawicy i oskrzeli - opis przypadku.
Streszczenie.
Przedstawiono przypadek młodej kobiety z nawracającą brodawdczakowością
krtani, tchawicy i oskrzeli z silną tendencja do przemiany złośliwej.
W lokalizacji wczesnych ognisk raka w okolicy rozwidlenia tchawicy wykorzystano
bronchofiberoskopię fluorecencyjną w systemie Xillix LIFE Lung. W połączeniu
z leczeniem konwencjonalnym , takim jak leczenie chirurgiczne i radioterapia,
stosowano laserowa terapie fotodynamiczną (PDT). Wczesne ognisko raka
tchawicy zostało skutecznie wyeliminowane przez naświetlenie po podaniu
doustnym 3 g kwasu aminolewulinowego (ALA) 660J i 320J światłem laserowym
o długości fali 635 nm przez dyfuzor cylindryczny. Na uwagę zasługuje
dobry , przedłużony efekt tego leczenia. Rak płaskonabłonkowy rozwijający
się obwodowo w miąższu płuc wymaga wykonania prawostronnej dolnej bilobektomii.
Ostatnio zaobserwowano ponownie nawrót brodawczaków w kikucie oskrzeli
i w tchawicy z dużego stopnia dysplazją w badaniu cytologicznym. Zmiany
te były leczone PDT po dożylnym podaniu 150 mg photofrinu ® . Zastosowano
światło laserowe o długości fali 630nm doprowadzone przez światłowód
diomed DCYL z dyfuzora cylindrycznego w dawce 250J/cm i 150J/cm. Trzy
dni po naświetleniu światłem lasera obserwowano intensywna reakcje zapalną
i tworzenie się martwicy w obrębie patologicznych tkanek . Autorzy omawiają
znaczenie PDT we leczeniu nawracającej brodawczakowatości krtani , tchawicy
i oskrzeli oraz eradykacji wczesnych zmian złośliwych oskrzeli.
5.
Zmiany składu masy ciała u trzech grup otyłych różnego stopnia , poddanych
leczeniu redukującemu masę ciała w warunkach uzdrowiskowych.
I. Szczawinska, I. Ponikowska, J. Chojnowski
Streszczenie.
W pracy zbadano zmiany składu masy ciała ( masy tłuszczowej i beztłuszczowej)
wśród otyłych kobiet z różnym stopniem otyłości, poddanych leczeniu
redukującemu masę ciała pod wpływem diety ubogoenergetycznej i aerobowego
wysiłku fizycznego. Zaobserwowano znamienny statystycznie ubytek masy
tłuszczowej u badanych pacjentów z jednoczesnym zachowaniem masy mięśniowej,
co pozwoliło na wysunięcie wniosku, ze program leczniczy obejmujący
jednoczesne stosowanie diety i wysiłku fizycznego wpływa przede wszystkim
na zmniejszenie masy tłuszczowej z jednoczesnym zachowaniem masy mięśniowej.
6.
Ocena wyników terapii wysokotonowej pacjentów z zespołami bólowymi stawów
obwodowych na tle zwyrodnieniowym ( doniesienie wstępne).
J. Czernicki, J. Krukowska
Streszczenie.
W terapii wciąż poszukuje się skutecznych metod zwalczania bólu. Jedną
z nich jest terapia wysokotonowa z zastosowaniem metody WaDiT, której
zaleta jest równoczesne oddziaływanie na centralny i obwodowy układ
nerwowy. Celem pracy jest ocena skuteczności przeciwbólowej terapii
wysokotonowej u 30 pacjentów (13 kobiet, 17 mężczyzn) z zespołami bólowymi
stawów obwodowych. Do oceny efektów analgetycznych wykorzystano zmodyfikowany
kwestionariusz wskaźników bólu według Laitinena oraz liniową skale wizualno-
analogową (VAS). Ocena skuteczności przeciwbólowej terapii wysokotonowej
wymaga dalszych badań oraz porównania z oddziaływaniem innych metod
fizykalnych.
7.
Kliniczna ocena własnej metody leczenia odleżyn mieszanką tlenowo- ozonową
- wyniki wstępne.
P. Adamczyk, W.szmurło, I. Ponikowska, S.Sosnowski, R.Mindykowski.
Streszczenie
Odleżyny stanowią istotny problem medyczny, a dotychczasowe metody ich
konwencjonalnego leczenia nie są w pełni satysfakcjonujace. Celem pracy
było więc znalezienie sposobu polepszenia jakości życia pacjentów w
stanach terminalnych oraz osób obłożnie chorych. W programie tym skonstruowano
i zastosowano przystawkę oraz stacjonarne łóżko przeciwodleżynowe wraz
z przystawką do produkcji ozonu. Chorzy byli poddawani standardowemu
postępowaniu. Dodatkowo u chorych z grupy badawczej stosowano zabiegi
ozonowe. Podczas zabiegu była używana mieszanina tlenowo- ozonowa o
stężeniu 5mg/ml wytworzona w przystawce ozonowej własnej konstrukcji.
W grupie badawczej uzyskano wygojenie odleżyn w 16 % przypadków oraz
znaczną poprawę w 20 % w stosunku do grupy porównawczej leczonej tradycyjnymi
metodami. Stwierdzono również istotnie statystyczne zmniejszenie pola
odlezyn po leczeniu chorych przyjmujących zabiegi ozonowe w porównaniu
z pacjentami z grupy kontrolnej. Zaobserwowano również silną ujemną
korelację (-0,532) między wiekiem pacjenta a stopniem poprawy chorych
z grupy badawczej. Wydaje się, ze leczenie metodami ozonowymi może stanowić
interesująca alternatywę dla elzcenia klasycznego, będąc jednocześnie
bardziej skuteczne i znacznie tańsze.
8.
Wpływ wody źródlanej " Bolkowianka" na objawy kliniczne u
chorych na zespół jelita nadwrażliwego.
M. Rybak, J. Łapińska
Streszczenie
W pracy oceniono wpływ picia wody xródlanej na objawy kliniczne u chorych
na zespół jelita nadwrażliwego. W czasie 2- tygodniowej obserwacji oceniano
nasilenie dolegliwości: takich jak - zaparcia stolca lub biegunka, wzdęcia
brzucha oraz dolegliwości bólowe oceniane przez pacjentów w 10- stopniowej
skali : od dyskomfortu w jamie brzusznej (1 stopień) do silnego bólu
(10 stopni) . badaniem objęto 48 chorych (27 mężczyzn i 21 kobiet) cierpiacych
na zespół jelita nadwraxliwego (irritable bowel syndrome -IBS). W leczeniu
farmakologicznym chorzy otrzymali Debridat bądź duspatalin. W drugim
tygodniu leczenia podawano do picia wodę źródlaną " Bolkowianka"
w ilosci 3 razy dziennie po 200 ml po głównych posiłkach. U 35 chorych
(72,9%) odnotowano poprawę rytmu wyróżnień wyrażająca się zmniejszeniem
nasilenia zaparć stolca bądź biegunki. Nasilenie dolegliwości bólowych
u tych chorych zmniejszyło się średnio z 4,1 w pierwszym tygodniu do
2,3 po 2 tygodniach obserwacji klinicznej. U 13 chorych nie stwierdzono
poprawey wypróżnien podczas picia wody źródlanej. Uzyskane wyniki wskazuja
na korzystny wpływ picia wody żródlanej "Boklowianka" na rytm
wypróżnien i konsystencje stolca u chorych na zepół jelita nadwraźliwego.
9.
Ocena wybranych wskażników aktywnosci reumatoidalnego zapalenia stawów
po zastosowaniou sztucznych kąpieli siarczkowo- siarkowodorowych.
A. Misztela, W. Kuliński, P. Lesniewski.
Streszczenie
.
Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest przewlekłą , zapalną, układową
chorobą tkanki łącznej. Podstawowym jej obajwem jest zapaleni stawów
o charakterze postępującym, prowadzące do deformacji i destrukcji stawów,
czego konsekwencją jest uposledzenie wydolności funkcjonalnej i kalectwo.
Leczenie RZS jest postępwaniem kompelskowym obejmującym : farmakoterapię,
fizykoterapię, psychoterapie, leczenie balneologiczne i klimatyczne.
Obecne trendy w leczeniu farmakologicznym rzs zakładaja stosowanie agresywniejszych
metod i środków we wczesnym okresie choroby, aby zmienić jej przebieg
i opóxnić rozwój zmian destrukcyjnych (stosowane sa min leki immunomodulujace
i immunosupresyjne, często zawierające w sowim składzie wiązania S-H.
Wieloletnie obserwacje stanu klinicznego chorych na rzs w czasie leczenia
sanatoryjnego pozwalaja uważać za zasadne stosowanie wód siarczkowo-
siarkowodorowych. W Zakładzie Medycyny Fizykalnej z Oddziałem Rehabilitacji
CSK WAM sztuczne kąpiele siarczkowo- siarkowodorowe sa stosowane w chorobach
reumatycznych od wielu lat. Obserwacje stanu podmiotowego i przedmiotowego
chorych na reuamtoidalne zalalenie stawów poddanych zabiegom tych kąpieli
potwierdzją korzystny wpływ na stan kliniczny pacjentów po sztucznych
kąpielach siarczkowo-siarkowodorowych wpłyawają one na parametry laboratoryjne
aktywnosci procesu chorobowego i czy zmiany te utrzymują się po trzech
miesiącach od czasu zakończenia wspomnianych zabiegów. Badaniami objęto
dwie grupy po 40 chorych z pewnym rozpoznaniem rzs o średniej aktywności
procesu chorobwego, u których nie stwierdzono przeciwwskazań do leczenia
kąpielami. Byli to chorzy w różnym okresie zaawansowania zmian w układzie
ruchu według Steinbrockera (I-II stopień) w 2 i 3 stopniu wydolnosci
czynnosciowej. Chorzy I grupy zostali poddani serii 20 zbaiegów - sztucznych
kąpieli siarczkowo- siarczkowodorowych (kąpiele o temperaturze 36-38
o C i średnim stężeniu H2S - 56,2 mgH2S/dm3, siarczanów -33,6 mg SO4/dm
3, Siarczków-52,4mg/dm 3 wody, przygotowywane z soli siarczkowych. U
chorych II grupy stosowano zabiegi masażu podwodnego . czas zabiegów
wynosił 20 min. Zabiegi były wykonywane codziennie ( oprócz sobót i
niedziel) przez 4 tygodnie. Po zabiegach u wszystkich chorych kontunuowano
dotychczas prowadzone postępowanie usprawniające . badania podmiotowe,
przedmiotowe i badania laboratoryjne wykonano przed zastosowaniem zabiegów
kąpieli siarczkowo- siarkowodorowych lub masaży podwodnych, po seri
20 zabiegó oraz po trzech miesiącach od zakończenia terapii. Oceniano
stopien nasilenia dolegliwości bólowych, czas trwania sztywności porannej,
siłe chwytu rak, liczbę bolesnych i obrzeknietych stawów - wskaźnik
stawowy według Ritchiego oraz liczbę przyjmowanych w ciągu doby NLPZ,
a w badanich laboratoryjnych miin OB., poziom hemoglobiny, liczbe płytek,
poziom alfa 2 globulin, poziom immunoglobulin, miano odczynu Waalera
-Rossego i CRP. Porównujac parametry kliniczne grupy chorych poddanaych
zabiegom sztucznych kąpieli siarczkowo- siarkowodorowych, bezpośrednio
po zabiegach stwierdziliśmy u wszystkich chorych znacząca poprawę stanu
klinicznego. Skróceniu uległ czas trwania sztywnosci porannej, istotną
poprawę obserwowalismy także w przypadku pozostałych parametrów klinicznych:
zmniejszył się stopień nasielnia dolegliwości bólowych, wzrosła siła
chwytu rak. Chorzy bezpośrednio po zabiegach przyjmowali prawie o połowe
mniej niesterydowych leków przeciwzapalnych na dobę. Zmniejszyła się
także liczba bolesnych i obrzęknietych stawów i związany z tym wskaxnik
stawowy według Richie. Poprawa wymienionych parametrów klinicznych utrzymywała
się po trzech miesiacach od czasu zakończenia zabiegów, lecz nie była
tak znacząca jak bezposrednio po terapii kąpielami. W II grupie (kontrolnej)
obserwowaliśmy niewielką poprawę niektórych parametrów klinicznych bezpośrednio
po serii zabiegów ( masażu podwodnego) i podobne do wyjściwowych wartosci
parametrów po trzech miesiącach.Parametry laboratoryjne w grupie I korelowały
z parametrami klinicznymi . Bezpośrednio po zabieagch stwierdziliśmy
znaczące zmniejszenie OB., obniżenie poziomu CRP i alfa 2 globulin,
zmniejszyła się także liczba płytek i minao odczynu Waalera - Rossego.
Podniósł się natychmiast poziom hemoglobiny, a także grup SH a obniżył
poziom MDA. Poprawę wartości parametrów laboratoryjnych obserwowalismy
również po trzech miesiącach po zakończeniu zabiegów , choć nie była
ona tak znaczaca jak bezpośrednio po zabiegach. U chorych I grupy dała
się zauważyć wysoka korelacja między poziomem gruo -SH a prawie wszystkimi
parametrami (tylko z CRP korelacja była przeciętna). Korelacja między
OB. a grupą -SH, siłą chwytu rak i wskaźnikiem według Ritchie była także
wysoka, a miedzy CRP - przeciętna. W grupie kontrolnej nie stiwierdzono
istotnych różnic w badaniach laboratoryjnych po zabiegach i po trzech
miesiącach od zakończenia serii zabiegów. W czasie obserwacji nie stwierdziliśmy
u badanych chorych ( w obu grupach) objawów ubocznych po zastosowaniu
terapii. Porównujac badane parametry w I i II grupie możemy stwierdzić,
że sztyczne kąpiele siarczkowo- siarkowodorowe korzystnie działają na
rzs, zmniejszajac aktywnośc procesu chorobowego. Poprawa, ale nie tak
znacząca, utrzymuje się po trzech miesiącach od zakonczenia zabiegów.
Leczenie omawianą metodą może być stosowane w miejscu zamieszkania niepełnosprawnego
chorego i stanowic cenne ogniwo w kompleksowym leczeniu reumadoidalnego
zapalenia stawów.
10.
Zmienność temperatury z dnia na dzień w Polsce.
U. Kossowska- Cezak
Streszczenie.
Zmienność
temperatury z dnia na dzień jest miara wielkości nieokresowych zmian
temperatury. Zmiany większe niż 6K zmiany gwałtowne, silnie oddziaływujące
na samopoczucie człowieka. W Polsce takie zmiany temperatury średniej
dobowej występują około n 10 razy w roku, maksymalnej i minimalnej -
dwukrotnie częściej. Temperatura średnia dobowa i minimalna nakjwiększe
zmiany wykazuje w zimie (zwłaszcza w styczniu), a maksymalna - póżną
wiosną (przede wszystkim w kwietniu i w maju) Podstawową przyczyną dużych
zmian temperatury jest adwekcja ciepłych chłodnych mas powietrza oraz
zmiany wielkości zachmurzenia.
W Polsce najmniejszą zmiennością temperatury z dnia na dzień charakteryzuje
się wybrzeże bałtyku, z wyjątkiem okresu od kwietnia do czerwca, kiedy
powstają bryzy wywołujące gwałtowne zmiany temperatury maksymalnej.
Największą zmiennością odznaczają się natomiast obszary górskie , a
zwłaszcza kotliny. Przyczyna gwałtownych zmian temperatury są powstające
tu inwersje temperatury oraz wiatry fenowe.
11.
Sezonowe wahania naturalnego ruchu ludności.
Ż. Papiernik
Streszczenie
Natężenie liczby zgonów i urodzeń w ciagu roku podlega quasicyklicznym
wahaniom sezonowym. W Polsce jako pierwszy potwierdził te wnioski Majer,
analizując śmiertelność na podstawie miesięcznych liczb zgonów w latach
1830-1841 w Krakowie. W okresie powojennym sezonowością zgonów w Polsce
zajmowali się m.in. J. Holzer, J. Bogucki , T. Dzierżykray-Rogalski.
Analiza dokonywana w różnych okresach i na zróżnocowanych geograficznie
obszarach przyniosła podobne wnioski: zdecydowanie najwięcej zgodnów
przypadło na przełom zimy i wiosny, minimum notowano w sierpniu lub
we wrześniu. Znacznie rzadziej pojawiaja się w literaturze zagadnienia
sezonowości urodzeń . Stwierdzono cykliczność zmian natężenia urodzeń
w ciągu roku z maksimum przypadającym na marzec i z minimum w listopadzie.
W artykule przedstawiono wyniki analizy miesięcznej liczby urodzeń i
zgodnów w okresie 1970-1992 dla ogółu ludnosci Polski oraz w rozbiciu
na mieszkańców miast i wsi. Zaobserwowano wyraźny rytm w którym dominuje
tendencja do okresowych wahań zarówno liczby urodzen jak i zgonów. W
obu zmiennych demograficznych roczny cykl zaznacza się najwyraźniej
w populacj wiejskiej. Maksimum urodzen przypada w Polsce w marzec. Najmniejsza
natomiast liczba urodzeń zarejestrowana jest w listopadzie . Analiza
wahań liczby zgonów wykazała, ze maksimum notuje się w całym okresie
zimowym, aż do marca włącznie. Minimum zgonów występuje w sierpniu i
wrześniu.
12.
Analiza przyczyn niepotwierdzenia ze względów medycznych skierowań na
leczenie uzdrowiskowe przez kujawsko-pomorską regionalną kasę chorych
w Bydgoszczy w latach 2000-2001
Streszczenie.
Autorzy przeanalizowali przyczyny negatywnej kwalifikacji przez kasę
chorych skierowań na leczenie uzdrowiskowe w okresie roku. Znaczna liczba
pacjentów była nieprawidłowo kierowana na ten rodzaj leczenia , choć
odsetek wadliwych skierowań nie był duży. Przyczyn nieprawidłowości
autorzy upatrują w braku znajomosci przez lekarzy wskazan i przeciwwskazań
do leczenia uzdrowiskowego.
|
|
